We gaan even terug naar 28 april 2012…de dag dat ik mijn eerste MTB marathon zou gaan rijden als voorbereiding op Duchenne Heroes in datzelde jaar.
Op die dag stond ook de SKS Bike Marathon op het programma en was ik natuurlijk stik zenuwachtig voor deze “grote”dag.
Anno 2019 ben ik ongeveer 32 marathons verder ( getelde stuurbordjes van m’n wall of fame) zijn de zenuwen stukken minder de 26 inch MTB’s net zo schaars als de 29 inch MTB’s als in 2018.
De editie van 2019 ging ik samen met teamgenoot Tijmen rijden en het plan was om rond 06.00 uur weg te rijden vanaf de carpool in Markelo. Na een iets wat beroerde nachtrust ontwaakte ik langzaam uit coma en zag ik 06.04 uur op de telefoon staan……. juist, verslapen dus. Tijmen beschreef het al mooi in zijn verslag “Hugo had zijn eerste KOM van de dag al te pakken”, en inderdaad het was hop de kleren aan, kop onder de kraan, alles in de tassen gesmeten en vervolgens volgas over de A1 van Twello naar Markelo.
6:30 uur reden we vervolgens richting Hagen, om de auto bij de finish locatie neer te zetten.
Door het twijfelachtige weer was de kleding keuze lastig. De voorspellingen waren slecht,maar vooraf gaand aan de start leek het er niet echt op. Toch maar op safe gespeeld en gestart in het “herfst teneu” ( dit bleek later die dag de beste keuze van de dag)
Om 10:45 uur viel het startschot en vertrokken er circa 1600 man/vrouw aan de marathon.
De circa eerste 6 km gingen over het asfalt om het gehele startveld uit elkaar te trekken, waarna we via een traditioneel Sauerlands karrespoor de weilanden indoken. Na deze korte afdaling begon het feest en kon er geklommen gaan worden. In deze marathon liggen de meeste hoogte meters in de eerste 20km. Het was even zoeken naar een lekker ritme, maar toen dat eenmaal gevonden was draaide het lekker. Het was eigenlijk constant van groepje naar groepje rijden en het duurde niet lang totdat ik Hans van de Mudketiers achterop kwam. Hans is doorgaans een sneller klimmer dan ik ben, dus ik besloot mooi om bij hem in de buurt te blijven en om zo samen op te rijden. Gedurende de tijd was het ook gestopt met zachtjes regenen en dit was vooral in de afdalingen irritant. Het opspattende water van de voorgangers zorgden ervoor dat de bril al snel af moest en dat er afgedaald moest worden in standje “spleetoog”. Gelukkig gaat het afdalen op de Cannondale Scalpel aardig fijn en heb dan ook veel vertrouwen in deze bike. Tijdens het dalen koelde het lichaam snel af en een klim kwam dan ook als een warm welkom. Op het hoogste punt van de marathon aangekomen, de skihelling bij de Wildewiese, was het mistig en zorgde voor een sprookjesachtig decor. Na dit hoogte punt, was het vooral dalen en redelijk vlakke bospaden welke de revue passeerden. De diesel was inmiddels goed warm en met nog zo’n 20km te gaan koos ik ervoor om vanaf nu flink door te knallen. Na een leuke afdaling over wat stenen en boomwortels deden we het dorpje Hagen voor de eerste keer aan en leek de finish nabij. We moesten echter eerst de Veltins Bergsprint nog overwinnen, lees knettersteil klimmetje, om vervolgens nog circa 6 km te slingeren tussen de weilanden door de finish te behalen. Ik drukte mijn fietscomputer uit na 2:42 uur uit.
Dit is ruim een half uur sneller als in 2012 en uiteraard ben ik hier erg tevreden over. Op de 55km finishte ik op P146 van de ruim 600 renners en dit werkt wel goed voor het vertrouwen. De meeste winst valt bij mij te halen tijdens het klimmen, dus zorgen dat er nog wat meer vet verdwijnt en het vermogen in de benen omhoog gaat.
Na de finish ben ik snel gaan douchen en de fiets gaan schoonmaken.Tijdens deze acties was het inmiddels ook weer gestopt met hard regenen en kwam de regen met bakken uit de lucht! Tijmen zat nog in koers voor de 100 km en ik had al zo’n idee dat de renners die nu nog in koers zaten het nog wel eens zwaar zouden gaan krijgen. De top 5 van de 100 km was inmiddels binnen en deze heren waren hadden het al niet heel fijn qua temperatuur. Ik besloot dan ook om alvast naar de auto te gaan om droog spul en een iso deken te halen voor Tijmen, zodat ik hem gelijk kon gaan helpen na de finish. Echter, richting de auto kwam ik Tijmen al bevend tegen op de fiets en zijn we snel naar de auto gegaan. Snel de natte zooi uit, ISO dekentje om en snel droge kleren aan.
Na deze ervaring snel de auto in, kachel op sambal en door richting de Mac om daar wat herstelburgers te scoren en een fijne bak warme koffie voor op de terugweg.
Nu lekker doorgaan met training richting de Montferland Marathon.
